پیش بینی کننده های رانندگی غیر ایمن در شهر یزد بر اساس تئوری انگیزش محافظت در سال 1389

زمینه و هدف: حوادث جاده ای یکی از مهمترین موضوعات سلامت عمومی جهان در قرن 21 است. یکی از مهمترین عوامل بروز تصادفات رانندگی عامل انسانی است. هدف مطالعه حاضر تعیین پیش بینی کننده های رانندگی غیر ایمن در شهریزد بر اساس تئوری انگیزش محافظت می‌باشد. روش تحقیق: در این پژوهش مقطعی، 379 نفر از افراد 19 ساله و بالاتر، به روش خوشه ای تصادفی از جمعیت تحت پوشش مراکز بهداشتی درمانی شهری شهر یزد مورد مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات به وسیله پرسشنامه خودگزارشی جمع آوری و با استفاده از آزمونهای آماریT ، همبستگی و رگرسیون، تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: آزمودنی ها 04/17 درصد از نمره رانندگی غیر ایمن (49/14 از مجموع 85 نمره قابل اکتساب) را کسب نمودند. بیشترین رفتار غیر ایمن، سبقت گرفتن از راننده ای که آهسته رانندگی می کند و حوصله را سر می‌برد (48/43درصد) گزارش شد. رانندگی غیر ایمن در جوانترها، مردان و مجردها بیشتر دیده شد. رانندگی غیر ایمن با خودکار آمدی، کارآمدی پاسخ، شدت، پاداش و هزینه درک شده و نیز قصد رانندگی غیر ایمن همبستگی معنی دار داشت. سازه های تئوری انگیزش محافظت توانستند 5/36% از واریانس رانندگی غیر ایمن را تبیین کنند که نقش پاداش درک شده (317/0β =) بیش از سایر متغیرها بود. نتیجه گیری: این مطالعه اثر بخشی تئوری انگیزش محافظت را در پیش بینی رانندگی غیر ایمن در افراد 19 ساله و بالاتر شهر یزد تأیید می‌کند، لذا به نظر می‌رسد که می توان از این تئوری به عنوان چارچوبی در طراحی برنامه های آموزشی به منظور بهبود شیوه رانندگی و کاهش حوادث جاده ای استفاده کرد.